ESCRAVO DO MEU ERRO

Sen querer e sen buscarte un día chegaches á miña vida ,
tróuxote o amor..? Seguro que foi el quen o fixo?
Eu viña dunha situación complexa,
dunha relación horrible
non quería unha seria, quería divertirme,
non quixen facerche dano e deixeite marchar.
Equivóqueme.

Ambos forxamos a nosa vida,
pero non me esquecín de ti,
os teus ollos e o teu sorriso
estaban escondidos no fondo do meu corazón.
A vida continuo e hoxe volves a rexurdir na miña vida
Chegaches á miña, cativáchesme, convertíchesche na
miña necesidade, a miña droga,
a miña adicción e o meu vicio.

Cando te vexo o meu corazón treme e ,
énchese de luz, esperanza e brillo;
dáme felicidade,dáme seguridade;
o terte preto prodúceme unha tranquilidade profunda
e ao mesmo tempo un desasosego;,
síntome diferente, póñome nervioso e inseguro,
coma se fose un adolescente namorado.

Es como a néboa que se dispersa ante a bruma,
síntote, escóitote pero non te toco.
Es como unha brisa, que te sinto, pero non te vexo.

Pero como me encantaría amarte antes,
para o mellor do meu amor brindarte.
A vida é unha merda e eu fun un estúpido:
deixeite marchar.

Como me encantaría coñecerte noutro momento,
darche a miña vida e se fose posible ata o mundo,
pero cometín o maior erro da miña vida.
Pero es allea, vives a túa vida e non me necesitas
compréndoo e agora vivo por ti ,
sufrindo esta terrible condena de amarte en silencio,
son un escravo da meu erro e da miña estupidez.

Aínda así manteño a esperanza de que a miña boca algún
día chegase a probar o doce sabor dos teus bicos,
aínda que deba calar polo momento todo o que sinto,
TI SEMPRE SERÁS O MEU ETERNO AMOR SECRETO