Elegia en tu honor...

Lautaro Nieto

De tanto extrañarla.....

Me he calcinado hasta los huesos.

Y quisiera ser discreto al callar todo lo que siento,

pero mis confesores habituales, El lapiz y el papel,

Siempre estan alli para mi.

Talvez, sin certeza lo digo, algun dia estos versos que callo, este amor,

Que muerdo y que escondo entre mis entrañas llegue a sus manos,

En alguna carta, algun anuncio o libro,

Ud. no sabra que fue mi inspiracion, talvez algun pretendiente,

Le declame o recite alguno de mis poemas.... ¡Que maldita ironia!

A veces cuando no pienso en la muerte, tambien pienso en ud.

Y al saber que no la tengo conmigo, me dan mas ganas de morir,

El amor es un vagabundo que se alberga por un rato,

En los corazones de los mas vulnerables.

Se excluyo de mi vida como si fueramos el norte y el sur,

No sabe cuanto me ha dolido saber que fue mia y que no pude,

Hacer nada para mantenerla conmigo,

Fue como querer retener aceite entre mis manos,

Este desamor que he pasado, me hizo recordar mi habilidad,

de la resurreccion amorosa, una y otra vez rechazado, una y otra vez amado,

De ninguna me arrepiento, de ninguna he llorado.

Por eso es que;

Mi alma esta triste,

Mi alma esta ausente,

Mi alma no rie,

Mi alma no siente.....

Porque ud. no esta conmigo.

 

Ver métrica de este poema
  • Autor: Lautaro Nieto (Seudónimo) (Offline Offline)
  • Publicado: 19 de noviembre de 2012 a las 23:57
  • Comentario del autor sobre el poema: amor mio regresa conmigo!!!!!
  • Categoría: Carta
  • Lecturas: 122
Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos Novedades semanales




Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.