Análisis de "la carta que nunca se entregó (poema sin destino)" de Juan Manuel Hernández.



Es/cri/bo/ / es/ta/ / car/ta/ / ba/jo/ la/ luz/ / es/tre/lla//El/ can/to/ de/ los/ gri/llos/ en/ el/ pas/to/ cer/ca/// u/na/ bri/sa/ frí/a/ que/ vue/la/ las/ ho/jas/ de/ mi/ cua/der/no. Es/ta/ no/che,/ mas/ que/ nun/ca/ pen/san/do en/ //e/cor/dan/do/ lo/ fe/li/ces/ que é/ra/mos/ cuan/do/ To/da//a/ pen//ba/mos/ i/no/cen/te/men//Cuan/do el/ a/mor/ no/ nos/ ha//a/ con/fun/di/do/ la/ men//Y/ tam/bién/ re/cuer/do/ co/mo el/ a/mor/ nos/ a/le/jó? A/ma/da//a, a/ún/ no/ te he/ di/cho/ lo/ que/ sien//ún/ no/ te he/ di/cho/ que/ te/ quie/ro/ con/ a/mor/ in/ten//Y/ mu/cho/ me/nos/ que a/ ca/da ins/tan/te/ del//a a/ ti/ te/ pien/so?/ Te es/cri/bo/ pa/ra/ de/cir//Que aun/que/ no es/tés/ cer/ca/ de/ //un/que/ no/ me/ pien//Y aun/que/ no/ me/ cre//Yo/ ja/más/ te ol/vi/dé? A/ pe/sar/ de/ que/ me a/le/// que/ tal/ vez,/ so/lo/ tal/ vez/ con/ti/go/ cam/// fue/ mi in/ten/ción/ a/le/jar/me/ de/ //e/ro es/ que/ ya/ no/ po//a o/cul/tar/ lo/ que/ sen//a/ por/ /Y/ pa/ra/ que/ no/ te/ die/ras/ cuen/ta/Yo/ me/ fui a/le/jan/do/ po/co a/ po/co/ de/ //é/ que/ no/ fue/ la/ me/jor/ ma/ne///i/ la/ me/jor/ op////e/ro en/tién/de/me a/ma/da///Quién/ con/tro/la al/ co/ra/zón/ cuan/do/ se es/tá e/na/mo/ra/do?/ Si/ me/ tra// de/ men/tir/ a/ mi/ mis/mo/ con/ e/saI/de/a/ de/ que e/ras/ mi a/mi/ga y/ na/da/ //Pe/ro/ no/ lo/ lo///Las/ ga/nas/ de/ be/sar/te al/ ver/te e/ran/ in/men/sasY/ no/ las/ po//a a/guan//Pe/ro el/ tiem/po/ co/bra/ los/ fa/vo/res/ pe/di///Y/ con/mi/go/ no hi/zo ex/cep////e/ cam/bio y/ cam/bio/Ya e/ra/ pre/de/ci/ble/ de/ que/ vol/ve//a a/ cam///e/ tan/to/ que/ cam/bie,/ se/guí/ sien/do el/ mis/mo/ de/ siem//En/ cam/bio/ tú,/ tu/ si/ cam/bias/te/ de/ for/ma/ ra/di///O/ sim/ple/men/te,/ me/ de/jas/te/ de/ tra/tar?/ Tus/ la/gri/mas/ vi/ de/rra///ro/ no/ pre/ci/sa/men/te/ fue/ron/ por/ /Pues/ si/ bien/ nun/ca/ me a/tre/ví a/ de/cír/te///tros/ si/ pu/die/ron,/ y/ mien/tras/ yo/Me ar/ma/ba/ de/ va///O/tro hom/bre/ se/ lle// tu/ co/ra///Mien/tras/ /o/ no/ me/ que// ni/ con/ el/ pre/mio/ de/ con/so/la/ción./ E/se/ ??Te/ Quie/ro/ Co/mo A/mi///Nun/ca/ lo/ qui/sie/ra es/cu////al/ vez/ por/ e/so/ nun/ca/ me a/tre/ví a/ de/cír/te///or/ mie/do a/ que/ me/ re/cha/za///Nun/ca a/ na/die/ le he/ di/cho/ te a/////lo a/ ti, A/////Que en/tras/te a/ mi/ vi/da y/ le/ dis/te/ sen/ti///ue/ ca/da/ vez/ que/ me ha/blas,/ me/ pon/go/ ner/vio/// que/ pa/re/ce/ ton/to/ pe/ro es/ a////Me e/na/mo// per/di/da/men/te/ de/ // mien/tras/ más/ ve/o/ tu/ son/ri/sa/ mas/ lo ha/// mien/tras/ más/ te/ re/cuer/do/ si/go ha/cién/do/lo/ //Pe/ro/ tam/bién/ por/ nin/gu/na/ mu///La/gri/mas/ he/ lle/ga/do a/ de/rra///lo/ con/ti/go,/ dul/ce en/fer/me/dad?/ Y/ mien/tras/ más/ es/cri/bo/ yo/ mis/mo/ me/ pre/gun//Por/ qué/ lo ha///i/ co/no/cien/do/ mi/ co/bar//a/ nun/ca/ te/ mos/tra//Es/ta/ car/ta,/ me/nos/ a/ho/ra/ que/ ni/ si/quie/ra//Si/ ten/go/ tu/ con/fian/za,/ por/que/ pa// de/ ser/ tu/ me/jor/ a/mi/// un/ sim/ple/ re/cuer/do/ que/ ya has/ de/ja/do en/ el/ ol/vi/do./ Tal/ vez/ de/je es/ta/ car/ta en/ el/ a/no/ni/ma/// la/ rom/pa y/ de/je/ que el/ vien/to/ que es/ta/ no/che/ so/pla/Se/ las/ lle/ve, al/ i/gual/ que/ mis//gri/mas./ Lo/ cier/to es/ que/ nun/ca/ te/ po/dré/ te///Tal/ vez/ a/sí es/té es/cri/to en/ el/ des/ti///e/ro/ lo/ que/ si/ ten/go/ cla/ro es/ que/ nun/ca/ te ol/vi/da///ma/da//a, En/ mi/ co/ra/zón/ siem/pre es/ta///Juan/ Ma/nuel/ H.12/
= 888 sílabas (887 + 1)






Volver al poema





Aclaración: Este análisis de métrica se hace automáticamente mediante un programa y debe usarse de modo orientativo. Hay que aclarar que además de que la métrica de un poema tiene muchas interpretaciones y a veces es algo antojadizo, hacerlo de manera automática y acertar al 100% es prácticamente imposible. Si encuentras algún error, puedes reportarlo contactándonos.