Análisis de "Una reflexión de pobreza" de Fander



Lo/ me/jor/ que/ pue/de ha/cer/ un/ po/bre es/ le/van/tar/ la/ ca/be/za/ y a/van/zar,/ no/ que/dar/se/ mi/ran/do el/ pas/to/ de o/tra/ ca/sa,/ tal/vez/ el/ ve/ci/no/ ten/ga/ más,/ pe/ro e/so/ no/ te a/fec/ta/rá,/ si el/ ve/ci/no/ tie/ne/ más/ o/ me/nos,/ tu/ ten/drás/ lo/ mis/mo, a// que/ da i/gual./ No hay/ que/ pen/sar/ en/ cuan/to/ tie/nen/ los/ de/más,/ si/no/ pro/cu/rar/ a/van/zan,/ se/a/ cual/ se/a/ tu/ prin/ci/pio,/ no/ so/lo/ ca/mi/nes,/ tra/ta/ de a/van/zar./
= 111 sílabas (110 + 1)




La/ po/bre/za/ se/ ba/sa en/ ne/ce/si/da/des;/ co/mi/da, ho/gar,/ dig/ni/dad,/ etc./ Pe/ro/ ro/de/ar/te/ de/ per/so/nas/ ge/nia/les/ te a/yu/da/ra,/ se/rán/ tu/ co/mi/da,/ tu ho/gar,/ tu/ fe/li/ci/dad,/ pe/ro/ so/bre/ to/do/ te/ pue/den/ a/yu/dar/ a/ dar/ e/se/ pa/so/ que/ te/ fal/te, e/se im/pul/so a/ se/guir/ lu/chan/do./ Re/cuer/da,/ la/ gen/te/ ge/nial/ se/ ro/de/a/ de/ gen/te/ ge/nial,/ se u/na,/ lo/gra/ras/ a/van/zan,/ ten/drás/ me/tas,/ sue/ños,/ an/he/los,/ ten/drás/ que/ lu/char/ pa/ra/ lo/grar/los,/ más/ que/ mu/chos,/ pe/ro/ ten/drás/ al/go/ por/ lo/ que/ lu/char,/ y/ no/ so/lo/ so/bre/vi/vir./ Es/ ob/vio/ que hay/ ne/ce/si/da/des/ que/ te/ pro/vo/can/ in/fe/li/ci/dad,/ pe/ro el/ pun/to es/ que/ no hay/ que/ que/dar/se ob/ser/van/do/ ca/er/ el/ me/te/o/ri/to,/ ¡co/rre,!/ ¡cons/tru/ye un/ mu/ro,! haz/ lo/ que/ ten/gas/ que ha/cer/ pa/ra/ se/guir/ de/ pie,/ si/no es/ta/rás/ muer/to an/tes/ de/ que/ cai/ga./
= 217 sílabas




Los/ po/bres/ no/ se/ de/ben/ mi/rar/ en/ me/nos,/ si/no en/ más,/ tie/nen/ tan/ta/ re/sis/ten/cia/ que/ po/drí/an/ for/mar/ un/ im/pe/rio,/ pe/ro/ no/ bus/can/ la/ gue/rra,/ bus/can/ dar/les/ a/ sus/ hi/jos/ u/na/ vi/da/ me/jor/ de/ la/ que/ tu/vie/ron,/ yo/ siem/pre es/ta// dis/pues/to/ por/ si/ lo/ ne/ce/si/tan,/ no/ du/des/ en/ pre/gun/tar./ Nos/ des/per/ta/mos/ cuan/do/ so/ña/mos/ en/ los/ me/jo/res/ mo/men/tos,/ por/que in/cons/cien/te/men/te/ los/ que/re/mos/ con/ver/tir/ en/ re/a/li/dad./ Ten/drás/ más/ obs//cu/los/ que/ mu/chos/ o/tros,/ pe/ro e/so/ no/ sig/ni/fi/ca/ que/ no/ se/ pue/de/ lo/grar,/ si/ te/ mi/ras/ en/ me/nos/ e/sos/ sue/ños/ de/sa/pa/re/ce/rán./ Si/ no/ tie/nes/ me/tas,/ no/ tie/nes/ ca/mi/no, a// que/ no/ pue/des/ tro/pe/zar,/ da/rás/ un/ pa/so a/trás/ y/ ca/e/rás,/ y/ de e/so/ no/ de/pen/de/ ni el/ go/bier/no o el/ más/ ri/co/ de/ la/ ciu/dad,/ so/lo/ tu/ men/ta/li/dad,/ no hay/ que/ per/ju/di/car/se u/no/ mis/mo/ por/que a// ten/drás/ que/ mi/rar/ a/ tus/ hi/jos/ y/ de/cir/les/ que/ fue/ cul/pa/ de o/tros/ y el/ ci/clo/ se/ re/pe/ti/rá./
= 260 sílabas (259 + 1)




Pon//mos/le/ fin/ al/ ci/clo,/ pon//mo/nos/ me/nos/ ex/cu/sas,/ pen/se/mos/ me/nos/ en/ no/so/tros/ mis/mos,/ com/par/ta/mos/ lo/ po/co/ que/ te/ne/mos,/ mis/ her/ma/nos/ y her/ma/nas/ del/ mun/do,/ des/de/ la/ dis/tan/cia/ los/ sa/lu/do./
= 59 sílabas







Volver al poema





Aclaración: Este análisis de métrica se hace automáticamente mediante un programa y debe usarse de modo orientativo. Hay que aclarar que además de que la métrica de un poema tiene muchas interpretaciones y a veces es algo antojadizo, hacerlo de manera automática y acertar al 100% es prácticamente imposible. Si encuentras algún error, puedes reportarlo contactándonos.