((((((( SENTADO NUN RAMALLIÑO )))))))

Juan Senda

  

SENTADO NUN RAMALLIÑO    (QUINTILLAS)                        

 

Quen puidera ser  airiño

na doce brisa calada,

sentado nun ramalliño

e bicarte muy amodiño,

desde unha pola gallada.

 

 

E viran a túa cariña

e te sentiras bicada,

polos beiciños da brisa

e a túa linda sorrisa

se quedaría abraiada…

 

 

Preguntariaslle ó aire

e a tenra brisa dourada,

quén che daría o biquiño

salido dun ramalliño,

nos teus beiciños de fada.

       Sotavento

 

SENTADO EN UN ARBUSTITO 

                            

 

Pudiera ser eu airecito

 en la dulce brisa callada,

 sentado en un arbolito

 besarte despacito,

 desde una rama podada.

 

Cuando vieran tu carita

 y te sintieras besada,

 por los labitos de la brisa

 y tu divina sonrisa,

 se quedaría pasmada?

 Le preguntarías al aire

 la tierna brisa dorada,

 quién te daría el besito

 salido de un arbolito,

 en tus labitos de hada.

  Sotavento.

  • Autor: Fco. de Sotavento. (Seudónimo) (Offline Offline)
  • Publicado: 15 de marzo de 2015 a las 16:04
  • Categoría: Amor
  • Lecturas: 76
  • Usuario favorito de este poema: vereluna.
Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos Novedades semanales


Comentarios1

  • vereluna

    ES UN CUENTO DE HADAS, EN UN POEMA CARGADO DE DULZURA, TERNURA, AMOR, !!!ES BELLO!!!

    GRACIAS AMIGO POR REGALARNOS TUS EMOTIVAS Y SENTIDAS LETRAS.

    UN ABRAZO Y UN BESO

    VERELUNA



Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.