(((((((SENDEROS DEL BOSQUE)))))))

Juan Senda

Casitas blancas,                       

                                

                                  

castaños viejos,
hierbas del monte
y almendros secos.

 



Arroyos toscos,
robles contentos,
nogales solos,
los pies del viento.

 

 Dos cuervos calvos,

con picos negros,
haciendo hoyos,
en los terrenos.

 

 

La triste iglesia,
con su campero,
paloma en torre,
águila "teciendo".

 

 

Adiós recuerdos,

adiós senderos,

adiós mis bosques,
adiós mis pueblos

adiós mi aldea,

donde las llevé,
mis tres amarillas,


las vacas de leche,
las hierbas del sueño.

 

 

Y donde cargamos
los carros de cuencos,
los leños de tojo,
más verdes que secos.

 

 

Aquí os quedáis
y nunca jamás
veré lo que veo,
ni el sol que brilla,
ni el cielo negro,
ni las rubias albas,
ni los tristes  cielos.

 

Aquí os quedáis
mis recuerdos bellos,
mis amores lindos,
mis amores contentos.

 

 


Aquí os quedáis
dentro de estos versos,
dentro de este mundo
donde vivo y muero.

 

 

Aquí os quedáis
mis amados tiempos,
mis amantes todos,
que os llevo dentro
a todos vosotros,
y un amor que dejo.

 

Pues aquí se queda

todo cuanto veo,
todo cuanto siento,
todo cuanto pienso.

 

CARREIROS DA FRAGA

Casiñas brancas,

castaños vellos,

herbiñas mansas

e pinos secos.

                                 

Regueiros tortos,

carballos ledos,

nogueiras lampas,

e os pés do vento.

 

Dous corvos calvos,

cos picos negros,

facendo ocos,

nos longos regos.

 

A triste igrexa,

co seu campeiro,

pombas na torre,

e a aguia tecendo.

 

Adeus meus recordos,

adeus meus carreiros,

adeus miña fraga,

adeus meus penedos

e onde alindei,

os meus tres marelos,

e as vacas de leite

nas herbas de trebo.

 

E onde cargamos

os carros de esterco,

os leños de toxo,

máis verdes que secos.

 

Aquí vos quedades

e  nunca xamais

verei o que vexo,

nin o sol que brilla,

nin o ceo negro,

nin as albas louras,

do azul amanexco.

 

Aquí vos quedades

meus recordos belos,

meus amores lindos,

meus amores ledos.

 

. .

Aquí vos quedades

dentro destes versos,

dentro deste canto

que ven xa de neno.

 

Aquí vos quedades

meus amados tempos,

meus queridos todos,

que vos levo dentro

a todos vosoutros,

e un amor que deixo.

 

Aquí quedase todo

todo canto vexo,

todo canto sinto,

e todo canto penso..

 

 

  • Autor: Fco. de Sotavento. (Seudónimo) (Offline Offline)
  • Publicado: 11 de marzo de 2015 a las 10:50
  • Categoría: Sin clasificar
  • Lecturas: 103
  • Usuarios favoritos de este poema: , Rosa de cristal.
Llevate gratis una Antología Poética ↓

Recibe el ebook en segundos 50 poemas de 50 poetas distintos Novedades semanales


Comentarios4

  • Poemas de Pepita Fernández

    PRECIOSO POEMA , AUNQUE ALGO, TRISTE Y DESESPERANZADO ¿POR QUÉ ?.....

    • Juan Senda

      ES COMO UNA DESPEDIDA DE ESTE MUNDO
      UNA PARTE ESTÁ EN CASTESLLANO Y LA ÚLTIMA
      ESTÁ EN GALLEGO PERO SÓLO LOS ARGENMTINOS
      LO PUEDEN ENTENDER, PERO EL RESTO DE
      AMÉRICA LATINA NO LO ENTIENDE NADA SIN EMBRAGO LOS
      DE CUBUBA, HABANA, SI QUE EL 20 % LO ENTIENDEN

      GRACIAS MI VIEJA AMIGA DE MI ALMA PORQUE SABES QUE TE QUIERO
      COMO LA MEJOR DE MIS AMIGAS DEL FORO.FUISTE Y SERÁS PARA MI UN SOL DE MUJER..SIEMPRE ESTUVISTE A MI LADO COMO UNA VANGUARDITA UN BESO DE LOS DE ORO

      • Poemas de Pepita Fernández

        TU AMOR ES CORRESPONDIDO, PORQUE TÚ SERÁS MI POETA AMIGO, MI JUAN DEL MAR, MI COMPAÑERO DEL ALMA, AHORA YA VOY A ESTAR MÁS EN EL FORO Y TE COMENTARÉ SIEMPRE , CON TODO MI GUSTO!!!
        UN BESO ENORME

      • Hay 2 comentarios más

      • Claudia800717

        Hermoso, me gusto.

        • Juan Senda

          GRACIAS CLAUDITA POR COMPARTIR MIS VERSOS DE LA
          VIDA QUE U DÍA DEJAREMOS ESTA TIERRA PARA SIEMPRE

          UN ABRACITO PARA TI CLAUDIA

        • Rosa de cristal

          Que hermosura de poema


          Aunque me dejó un poco melancólica


          Un abrazo de Rosa de Cristal

          • Juan Senda

            GRACIAS, PALOMITA QUE VUELAS POR LOS HORIZONTES
            DE LAS DIVINAS DISTANCIAS. TU COMENTARIO ME HA LLENADO DE ESPLENDOR AMOROSO QUE CUBRE MI ALMA DE BENDICIONES POR
            TUS HECHICERAS PALABRAS QUE ESTÁN LLENAS DE ENCANTOS CELESTIALES Y DIVINAS.

            MI MÁS DULCE Y CARIÑOSO ABRAZO CRISTALITA DE LOS CIELOS

          • Lola Lola

            Precioso , maravilloso, describe la naturaleza, en todo su esplendor, al detalle , observante alma cual arrullo da a su amada, con dejo de melancolía, en sus letras, abriga soledad con sabor a despedida, me ha encantado escribes muy bello..
            Un saludo de amistad
            LOLA CAMERON

            • Juan Senda

              GRACIAS, LOLITA POR VENIR HASTA MIS SEMBRADOS A DEGUSTAR LOS SABROSOS FRUTOS DE ESTAS MIS COSECHAS QUE SON EN MI, LA GRAN SATISFACCIÓN DE VER FLORECER LOS HECHOS DE MIS AMAPOLAS
              POÉTICAS Y CANDOROSAS.

              UN ABRAZO DE AMISTAD LOLITA



            Para poder comentar y calificar este poema, debes estar registrad@. Regístrate aquí o si ya estás registrad@, logueate aquí.